O pazo da minha terra
non lo garda agre toxal.
Non confundas meu breñal
que se eleva alá na serra
cun morto esquecido "erial".
¡Oh, bidueiros! ¡Oh, carvallo!
dadme sombras en sendeiro
que quero ser o primeiro
que montado nun cabalo,
e a través de anchos xesteiros,
súbase para admiralo.
¡Oh pazo dá minha terra!
¡Oh breñal do meus amores!
Do primeiro marcho á serra
e do outro volvo con flores.
sábado, 17 de mayo de 2008
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
No hay comentarios:
Publicar un comentario